قال الحسن علیه السلام: إِنَّ أَبْصَرَ الْأَبْصَارِ مَا نَفَذَ فِی الْخَیْرِ مَذْهَبُهُ وَ أَسْمَعَ الْأَسْمَاعِ مَا وَعَى التَّذْکِیرَ وَ انْتَفَعَ بِهِ أَسْلَمُ الْقُلُوبِ مَا طَهُرَ مِنَ الشُّبُهَاتِ.
امام حسن علیه السلام همانا بیناترین دیده ها آن است که در طریق خیر نفوذ کند، و شنواترین گوش ها آن است که پند و اندرز را در خود فرا گیرد و از آن سود برد، سالم ترین دلها، دلى است که از شبهات پاک باشد.
تحف العقول، ص: 235
عاقبت اثرش ظاهر شود
شیخ بهایی(ره) همین معنا را با استادی تمام به نظم درآ ورده و اینگونه سروده:
لقمه نانی که باشد شبهه ناک در حریم کعبه ابراهیم پاک
گر به دست خود فشاندی تخم او ور به گاو چرخ کردی شخم او
ور مه نو در حصادش داس کرد ور ز سنگ کعبه اش دستاس کرد
ور به آب زمزمش کردی عجین مریم آیین، پیکری از حور عین
ور بُدی از شاخ طوبی آتشش ور شدی روح القدس هیزم کشش
ور تنور نوح بندد مریمش ور دم عیسی بود آتش دمش
ور تو برخوانی هزاران بسمله بر سر آن لقمه ی پر ولوله
عاقبت خاصیّتش ظاهر شود نفس از آن لقمه تو را قاهر شود
در ره طاعت، تو را بی جان کند خانه ی دین تو را ویران کند
- ۹۵/۰۹/۱۶