چگونه معرفت دینی خودراافزایش دهیم؟

چگونه معرفت دینی خود را افزایش دهیم؟

برای این منظور دو راه اساسی وجود دارد که در کنار هم مکمل یکدیگرند: الف-راه عقل و استدلال. (در این زمینه کتب زیر را که به بیانی ساده شیرین و شیوا و در عین حال استدلالی است مطالعه کنید: در زمینه ی توحید: آفریدگار جهان – خدا را چگونه بشناسیم / هر دو از آیت الله مکارم شیرازی ( می توانید از سایت زیر استفاده و دانلود کنید : http://www.makaremshirazi.org/persian )؛

 ب-راه دل: از راه بندگی خداوند ، با انجام واجبات و ترک محرمات، و آراستن نفس به صفات عالیه اخلاقی و زدودن صفات پست و رذیله (در این زمینه از کتاب جامع السعادات/مرحوم نراقی/ترجمه:کلیات اخلاق اسلامی مفید است) قر آن کریم میفرماید :«

ان الذین جاهدو فینا لنهدینهم سبلنا کسانی که در راه ما تلاش کنند راههای هدایت را به آنان نشان خواهیم داد »، و نیز می فرماید ان الذین قالو ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه کسانی که گفتند پروردگار ما الله است و در این راه استقامت ورزیدند ملائکه ی الهی بر آنان نازل خواهد شد. و در کلمات معصومین آمده : (من اخلص لله اربعین یوما انبت الله الحکمة فی قلبه و یجری من قلبه علی لسانه و جوارحه ؛ کسی که چهل روز تمام کارهایش فقط و فقط برای خدا باشد خداوند نور حکمت و بینایی را بر دلش می فشاند و حکمت از دلش بر زبانش و اعضا و جوارحش جاری میشود) بنابراین با استقامت در مسیر اطاعت و عبودیت محض خداوند ظرفیت وجودی انسان بسط پیدا می کند. پای بندی به احکام و واجبات و محرمات، نور ایمان را در دل روشن می کند. انسان فرصت و مجالی کوتاه و مغتنم در دنیا دارد ولی متاسفانه خیلی آسان به پوچ و باطل و غفلت و یا تشکیک و ایرادهای بیجا آن را از دست می دهد و ناگهان سفر ابدیش با مرگ و ورود به عالم ناآشنای برزخ آغاز میشود در حالی که دستش خالی و زاد و توشه ی لازم برای این سفر تهیه نکرده است. دنیا خیلی زود و سریعتر از آنچه گمان کنیم سپری می شود ( توجه کنیم میلیاردها نفر قبل از ما آمده اند با همین آمال و آرزوهای ما و گمان می کرده اند دنیا هست و آنان و با مرگشان دنیا پایان می پذیرد ولی رفتند و هیچ نشد اجداد و پدر بزرگهای ما کجا رفتند؟ محل دفن و قبر آنها را آیا می دانیم؟) این دنیا فانی است اما حیات ابدی بعد از مرگ باقی است. اما آن حیات جای بهره بردن از توشه ای است که در این دنیا تهیه کرده ایم. سعادت و خوشبختی ابدی ما، در گرو دینداری ما و پیروی از دین کامل در دنیاست و شقاوت و هلاکت ابدی، نتیجه ی بی دینی در دنیاست. ما نمیگوییم اعمال دینی را طوطی وار و با زور و اکراه انجام دهیم بلکه کسی که معرفت به خداوند پیدا کرد و لذت قرب به او را چشید از این اعمال که در راستای سعادت دنیا و آخرت اوست لذت می برد. اما باید توجه داشت که گاهی شیطان به بهانه ی اینکه طوطی وار انجام دادن اعمال دینی و با زور و اکراه دیندار بودن ارزشی ندارد انسان را ترغیب به ترک دستورات دینی و ارتکاب گناهان و رفتن به سوی وادی ظلمانی کفر و عناد پیش می برد و این از دامهای شیطان است که باید مراقب بود لذا به هیچ وجه هرگز نباید دستورات دین را ترک کنیم حتی در حالی که بدون میل است که همین باقی بودن بر اجرای دستورات دین در نهایت سبب سعادت و عاقبت به خیری ما می شود. در این راستا مطالعه کتب معتبر مانند کتب زیر مفید است : علم اخلاق اسلامى (ترجمه جامع السعادات)، مولى مهدى نراقى، ترجمه: دکتر سید جلال الدین مجتبوى. معاد*/شهید دستغیب -سرای دیگر* /شهید دستغیب - منازل الاخرة ( داستانهایی از سفر آخرت) * /محدث قمی (حاج شیخ عباس قمی( قلب سلیم / شهید دستغیب - بازگشت به خدا، على اکبر ناصرى- معاد/شهید مطهری - حیات جاودانه*/ امیر دیوانی/انتشارات معارف - اخلاق عملى، مهدوى کنى - اخلاق الاهی ، مجتبی تهرانی -تذکره المتقین، بهارى همدانى -صراط سلوک / علامه حسن زاده آملی - در آسمان معرفت , حسن زاده آملى -خودشناسى براى خودسازى، محمد تقى مصباح یزدى. «قلب سلیم»/ شهید دستغیب، عروج روح ، بازگشت به هستی ، قیام قیامت ، مواقف حشر ، خواب و نشان های آن ، معاد / همگی از استاد محمد شجاعی/ نشر کانون اندیشه جوان. موفق باشید.

ماخذ:سایت تبیان