1- امام صادق علیه السلام:
مَن اَحصى عَلى اَخیهِ المُؤمِنِ عَیبا لِیَعیبَهُ بِهِ یَوما ما کانَ مِن اَهلِ هذِهِ الآیَةِ قالَ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: اِنَّ الَّذینَ یُحِبّونَ اَن تَشیعَ الفِاحِشَةُ فِى الَّذینَ آمَنوا لَهُم عَذابٌ اَلیمٌ فِى الدُّنیا وَ الآخِرَةِ وَ اللّهُ یَعلَمُ وَ اَ نتُم لا تَعلَمونَ؛
هر کس درصدد عیبجویى برادر مؤمنش برآید، تا با آن روزى او را سرزنش کند، مشمول این آیه است: کسانى که دوست دارند، زشتىها در میان مردم با ایمان شیوع پیدا کند، عذاب دردناکى براى آنان در دنیا و آخرت خواهد بود و خداوند مىداند و شما نمىدانید.
مستدرک الوسایل ج 9، ص 110، ح 10379
2- پیامبر صلى الله علیه و آله:
عَلَیْکَ بِقِرَاءَةِ الْقُرْآنِ فَإِنَّ قِرَاءَتَهُ کَفَّارَةٌ لِلذُّنُوبِ وَ سِتْرٌ فِی النَّارِ وَ أَمَانٌ مِنَ الْعَذَاب
بـر تـو بـاد خواندن قرآن؛ زیرا خواندن آن کفّاره گناهان است و پردهاى در برابر آتش و موجب ایمنى از عذاب.
بحار الأنوار(ط-بیروت) ج 89 ،ص 17، ح 18
3- امام رضا علیه السلام:
الْمَرَضُ لِلْمُؤْمِنِ تَطْهِیرٌ وَ رَحْمَةٌ وَ لِلْکَافِرِ تَعْذِیبٌ وَ لَعْنَةٌ وَ إِنَّ الْمَرَضَ لَا یَزَالُ بِالْمُؤْمِنِ حَتَّى لَا یَکُونَ عَلَیْهِ ذَنْبٌ.
بیمارى براى مؤمن ، تطهیر و رحمت ، و براى کافر ، عذاب و لعنت است . بیمارى ، همدم مؤمن مىماند ، تا هنگامى که هیچ گناهى بر وى نباشد .
جامع الاخبار(شعیری) ص 163 - مکارم الاخلاق ص 358 - ثواب الاعمال ص 193
4- امام على علیه السلام:
ثَمَرَةُ الْکَذِبِ الْمَهَانَةُ فِی الدُّنْیَا وَ الْعَذَابُ فِی الْآخِرَة
نـتیجه دروغ ، خـوارى در دنـیا و عـذاب در آخرت است .
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 220 ، ح 4400
- ۹۹/۰۹/۱۹